Kapituła Nagrody im. Ireny Sendlerowej „Za naprawianie świata” wyłoniła dziesięć osób, spośród których, podczas gali w Poznaniu 5 listopada, poznamy laureatkę lub laureata. Kim są nominowani i dlaczego zostali docenieni? Przedstawiamy krótkie prezentacje każdej z wyróżnionych osób.
Ewa Drobek — nauczycielka języka angielskiego i niemieckiego w Dwujęzycznym Liceum im. Narcyzy Żmichowskiej w Warszawie.
Od 24 lat uczy w szkole państwowej, a od 4 w szkole prywatnej, w systemie brytyjskim. Jest autorką, organizatorką i prowadzącą cykliczne projekty dla młodzieży: Żmichowska Śpiewa i Łazik Teatralny. Członkini i administratorka grupy Superbelfrzy RP oraz międzynarodowej grupy nauczycieli Music Teachers for Global Peace. Jest również autorką kursów językowych dla maturzystów i ośmioklasistów.
Wraz z uczniami współpracuje z fundacją Face to Face with the World na rzecz sierocińca w Ugandzie. Wspiera młodzież także w projektach społecznych m.in. w ramach olimpiady Zwolnieni z Teorii. Zdobywczyni nagrody Nauczyciela Roku Języka Angielskiego BAS i wyróżnień w konkursach Nauczyciel Roku 2019 oraz Global Teacher Award 2019. W 2020 roku jako jedyna osoba z Polski znalazła się na liście 50 najbardziej zaangażowanych nauczycieli świata w globalnym konkursie Dedicated Teacher Awards.
Moim uczniom powtarzam zawsze cytat Marii Skłodowskiej-Curie: „Niczego w życiu nie należy się bać, należy to tylko zrozumieć”.
Anita Janas — nauczycielka języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 35 w Łodzi.
Oprócz pracy nauczycielskiej jest arteterapeutką, instruktorką teatralną i trenerką umiejętności społecznych. Laureatka Ogólnopolskiego Konkursu Twórczości Nauczycieli za scenariusz zajęć na temat praw dziecka. Od lat bierze udział w międzynarodowym konkursie „Begegnug mit Osteuropa”, który uczy tolerancji i szacunku wobec odmienności.
Swoich uczniów angażuje do działań twórczych w ramach kina i teatru. Wspólnie zrealizowali filmy m.in. nawiązujące do sytuacji uchodźców: Ukraińscy poeci o wojnie, Jeżeli filiżanka… Przygotowane z uczniami spektakle prezentują przed publicznością z przedszkola integracyjnego i szkoły specjalnej.
Jej uczniowie są laureatami i finalistami Olimpiady Literatury i Języka Polskiego, konkursów kuratoryjnych, ogólnopolskich oraz międzynarodowych.
Joanna Klimczak — nauczycielka przedmiotów zawodowych w zakresie fotografii i multimediów w Technikum nr 4 im. Marii Skłodowskiej-Curie w Bytomiu.
Od 6 lat prowadzi innowację pedagogiczną „Film i nowe media”. W organizowanych przez nią projektach młodzież pod kierownictwem specjalistów może stworzyć własny film, animację poklatkową, poznać tajniki pracy aktora czy reżysera filmów dokumentalnych. Jest także autorką artykułów do czasopism naukowych i metodycznych, w których porusza m.in. tematy wpływu arteterapii na młodego człowieka czy możliwości wykorzystania kultury wizualnej w pracy dydaktycznej.
Film jest dla mnie materiałem i pretekstem do długich rozmów z uczniami o tolerancji, równości, przyszłości człowieka. Największą motywacją do pracy są moi uczniowie i absolwenci naszej szkoły — to od nich uczę się każdego dnia, jak być lepszym nauczycielem. Moim sukcesem jest zaskarbienie sobie ich zaufania i życzliwości, umiejętność rozmowy z nimi jak równy z równym, a przede wszystkim ich wewnętrzna zmiana pod wpływem uczestnictwa w projektach filmowych.
Edyta Mak — nauczycielka historii i języka polskiego w Autorskiej Szkole Podstawowej Navigo w Poznaniu.
Jest tutorką, trenerką programu Odyseja Umysłu, pomysłodawczynią ogólnopolskiej Nocy Twórczego Poznania oraz współtwórczynią Autorskiej Szkoły Podstawowej Navigo Poznań. Zainicjowała i koordynuje międzynarodowy projekt Dzieci Mariupola, który angażuje oraz łączy uczennice i uczniów, rodziców, nauczycielki i nauczycieli — Polaków i Ukraińców — niosąc konkretne wsparcie potrzebującym.
Podążam za słowami Cèline Alvarez: „Najpierw do szkolnych klas trzeba wnieść życie, miłość, wiarę, wolność i entuzjazm”. Dlatego aktywizuję uczniów, zachęcam ich do wzięcia odpowiedzialności za proces uczenia się, proponuję różnorodne metody pracy: odysejową przygodę, realizację dni projektowych, akcji charytatywnych, warsztatów, spotkań z herstorią, konferencji, które są jednocześnie odpowiedzią na potrzeby uczennic i uczniów.
Katarzyna Mól — nauczycielka matematyki i dyrektorka w Szkole Podstawowej nr 4 im. Juliana Tuwima w Sosnowcu.
Za swoje największe sukcesy uważa nie osiągnięcia zawodowe, ale zaufanie i przyjaźń, jakimi obdarzają ją uczniowie, rodzice i współpracownicy w szkole. W kierowanej przez siebie placówce stara się tworzyć atmosferę akceptacji, ciepła i radości. W związku z konfliktem zbrojnym w Ukrainie, zajęła się m.in. wsparciem rodzin ukraińskich uciekających przed wojną — na wielu poziomach stale pomaga im w odnalezieniu się w rzeczywistości polskiej szkoły i nowej, małej ojczyzny – Sosnowca.
Nikomu nie odmawiam pomocy, mój telefon jest stale gorący, a gabinet wypełniony ludźmi. Jako nauczyciel przekazuję wiedzę, ale jako pedagog przede wszystkim wspieram dzieci. Niezależnie od tego, jaką funkcję pełnię, zawsze pozostaję sobą. Działam, dając z siebie wszystko, ponieważ uważam, że „świat jest tak wielki, a każdy z nas tak mały – lecz połączeni przyjaźnią stajemy się olbrzymami”.
Agnieszka Olszewska — nauczycielka wychowania przedszkolnego i wczesnoszkolnego, założycielka Przedszkola Magic Fish i Polsko-Angielskiej Szkoły Podstawowej Edison w Warszawie.
Jest pedagożką specjalną, terapeutką dziecięcą, glottodydaktykiem, trenerką metody Transforming Communication oraz praktyk NLP. Należy do zarządu Fundacji EduTank, a jako ekspertka działa w Parlamentarnym zespole ds. Przyszłości Edukacji oraz ruchu społecznym Obywatele dla Edukacji i SOS dla Edukacji.
Po wybuchu wojny w Ukrainie, jeden z budynków szkoły przeznaczyła na potrzeby uchodźców. Nowym uczniom i uczennicom zapewniła edukację w klasie przygotowawczej, stworzyła również koncepcję klasy oraz szkoły na uchodźstwie i zaangażowała się społecznie, aby ją wdrożyć.
Zawsze marzyłam o szkole, która będzie dla ucznia, gdzie każdy będzie mógł odkrywać siebie i nauczyć się, jak realnie może mieć wpływ na otaczającą rzeczywistość. Nie ma większej mocy w młodym człowieku, niż świadomość, że wszystko zależy od niego i na wszystko może mieć wpływ.
Mariola Romel-Kosiedowska — nauczycielka fizyki w Szkole Podstawowej Nr 2 im. Obrońców Westerplatte w Prabutach.
Wspiera aktywność samorządową wśród młodzieży prowadząc warsztaty dla samorządów uczniowskich z powiatu kwidzyńskiego. Jednocześnie realizuje projekty edukacyjne o różnorodnej tematyce, m.in.: zrównoważonego rozwoju, zmian klimatu, praw człowieka, migracji. Podczas tych zajęć uczennice i uczniowie odkrywają własne „supermoce”. Do działań z uczniami włącza również społeczność lokalną. Swoją wiedzą dzieli się z innymi nauczycielami tworząc scenariusze oraz prowadząc warsztaty.
Otrzymała tytuł Człowieka Prabut i jest laureatką konkursu Nauczyciel Pomorza 2021.
Moją misją jest rozwijanie u młodzieży zainteresowania światem i otoczeniem. Wychodzę z założenia, że „razem możemy się pięknie różnić”. To daje mi poczucie bycia szczęśliwym i spełnionym człowiekiem.
Jakub Tylman — nauczyciel plastyki, muzyki, języka polskiego jako obcego w Szkole Podstawowej im. Kawalerów Orderu Uśmiechu w Śremie.
Od 11 lat aktywnie i z zaangażowaniem działa, by odmienić i pokolorować polską szkołę. Jest autorem książek dla dzieci, pomysłodawcą edukacyjnych platform tematycznych, takich jak Miasteczko Dyniowe — gdzie wspólnie z uczennicami i uczniami zaaranżował 10 ton dyń, czy Wioski Rudolfa — w której zamieszkały ocalałe renifery i posadzono porzucone po Świętach choinki. Twórca Kina ART w szkole, czyli kameralnego miejsca pracy twórczej z uczniami i przestrzeni do działania. Jest również autorem i pomysłodawcą murali na ścianach oraz drzwiach szkoły.
W ramach pracy nauczycielskiej zrealizował z uczennicami i uczniami sześć profesjonalnych płyt muzycznych — środki z ich sprzedaży zasiliły działania wybranej fundacji. Do współpracy zaprosił artystów, a najmłodsi uczestnicy mogli spróbować sił w profesjonalnym studio muzycznym. Udało mu się również stworzyć projekt „Niezwykłe bajki” — serię książek, których autorami są nauczyciele i nauczycielki z całej Polski. Bajki poruszają ważne tematy: akceptacji dzieci o różnych kolorach skóry, dzieci z pieczy zastępczej czy temat porzuconych zwierząt. Audiobooki do tych bajek nagrywali znani artyści i aktorzy. Cześć dochodu z ich sprzedaży wydawca przeznaczał na wskazany cel charytatywny.
Przez ostatnie 3 lata intensywnie pracował nad ogólnopolską kampanią społeczną Szkoły bez zadań domowych, której jest jednym z głównych pomysłodawców i twórców. Aktywnie działa również na rzecz dzieci z Ukrainy walcząc o ich dobro i przywracając im godność.
Aneta Głębocka-Wysok — nauczycielka katechezy i opiekunka Szkolnego Klubu Wolontariusza w Szkole Podstawowej nr 3 im. Piotra Firleja w Lubartowie.
Jako prowadząca spotkania wolontariackie uczy swoje uczennice i uczniów przede wszystkim miłości do Boga i drugiego człowieka poprzez zaangażowanie na rzecz ubogich, samotnych, niepełnosprawnych i cierpiących.
Jest także koordynatorką szkolnych uroczystości w ramach Międzynarodowego Dnia Pamięci o Ofiarach Holokaustu na Lubelszczyźnie. W jego ramach zaprosiła do współpracy Pracownię Studiów nad Holokaustem Żydów Polskich i Europejskich KUL-u. Stara się pokazać, jak ważny jest szacunek i pamięć o tych, którzy kiedyś tworzyli historię Lubartowa.
Za swój największy sukces uważam, że dzięki ogromnemu sercu i zaangażowaniu moich uczennic i uczniów udało nam się nadać sens i usprawnić życie chłopca, który uległ wypadkowi. To dodało mi skrzydeł do działania i zmotywowało do dalszej walki o naprawianie świata.
Violetta Zając — nauczycielka religii w LXI Liceum Ogólnokształcącym im. Janiny Zawadowskiej przy Młodzieżowym Ośrodku Socjoterapii nr 1 SOS w Warszawie.
Jest siostrą Zgromadzenia Sacre Coeur, psychoterapeutką, socjoterapeutką, wychowawczynią związaną z młodzieżowym ośrodkiem socjoterapii. Prowadzi tam również wolontariat.
Pracuje z młodzieżą, która doświadcza wykluczenia społecznego z powodu problemów emocjonalnych i psychicznych, ubioru, poszukiwania tożsamości seksualnej, przynależności do mniejszości narodowej. Jednocześnie stara się ich samych uczulić na aktualne problemy społeczne i potrzebę dialogu. W swojej pracy zachęca do otwartości i szacunku wobec każdego człowieka, a przede wszystkim różnorodnego zaangażowania społecznego, w tym pomocy wobec osób, którzy nadal pozostają odrzuceni.
Moja praca służy otwieraniu młodych ludzi na osoby z różnych religii i kultur oraz wychowaniu do przyjęcia różnorodności w społeczeństwie, zgodzie na różnice poglądów i stylów życia — przy równoczesnym odkrywaniu swojej własnej tożsamości i wartości.
